စိတ္ထြက္ေပါက္

၀င္လိုက္တာနဲ႔ ပ်ံက်ဲေနတဲ့ စာရြက္ေတြ ။က်ပ္ခိုးအျပည္႔နဲ႔ နံရံေတြ။ ဖံုအလိန္းလိန္း နဲ႔ မတီးတာၾကာျပီ ျဖစ္တဲ့ ဂစ္တာအို တလက္။ ေခါက္သိမ္း ထားတဲ့ အိပ္ယာေလး။ ဒါေတြကို ျပန္ေတြ႔ ေတာ့မွ ရင္ထဲကို အလြမ္းေတြ နဲ႔ေၾက ကြဲမႈေတြ မပင့္မ ဖိတ္ပဲေရာက္လာရ ျပန္တယ္ ယုေရ။ “ဟဲ့ နင္ဘာလာလုပ္ေနတာလဲ” “အန္၊ ဘာလာလုပ္ရ မွာလဲ ဟ၊ နင့္ ကိုလာေစာင့္ေနတာေပါ့။” “အံမယ္ ဒီေန႕မွ ထူးထူးျခားျခား” “မသိဘူးဟာ ငါလဲ ဒီေန႔မွ ပဲ မနက္ေစာေစာ နိုးတာနဲ႔ ေနာက္ နင့္ကိုလဲ သတိရတာနဲ႔ ထြက္လာလိုက္တာ” “ေအး ဒါဆိုလဲ ၿပီးတာပဲ လာသြားစို႕” ရင္ထဲ ကေန နင့္ကို မနက္တိုင္းလာႀကိဳခ်င္ေနခဲ့တာ နင္မွ မသိဘဲ ယုရယ္။ယု ရယ္ နင္ဟာ ငါ့အတြက္ ေတာ့ ရင္ထဲကေနႀကိတ္ၿပီးေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ ရသူပါ။နင့္ မ်က္နွာေလးကို ျမင္တိုင္း ငါ ့ရင္ေတြ ေဆာက္တည္ရာ မရ ခုန္ တက္လြန္းလို႕ နင့္ေရွ႕မွာ အိေျႏၵ ပ်က္ခဲ့ ရတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္း လဲ မနည္းေတာ့ ပါဘူး။ ဒါကို နင္ မျမင္တာလား။ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ ေန တာလား ဟာ။အခုလည္း “ဟန္ေလး ဟိုမွာ စပါယ္ယာ က ကားခ(ယာဥ္စီးခ) လိုက္ေကာက္ေနၿပီ နင္ေပးလိုက္” “ေအးပါဟ” “နင္ကေလ သြက္သြက္လက္လက္ကို မရွိဘူး၊ ငါနဲ႔သြားတိုင္း အဲဒီလို ခ်ည္႔ပဲ” “ဟိုေကာင္ေတြ နဲ႔ဆို ရင္ တမ်ဳိး၊ နင္ ငါနဲ႔ မသြားခ်င္