ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕အသဲကြဲဇာတ္လမ္း(ဒုတိယပိုင္း)
အဲဒီေန႕ညက ကၽြန္ေတာ္တညလံုးအိပ္လို႕မရခဲ့ဘူး။ သူတကယ္ေျပာသြားတာလား ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ့ ကို သက္သက္မဲ့ အနိုင္ယူေျပာေန ၾကအတိုင္းေျပာသြားတာလား ဆိုတာကို ခြဲျခားေနမိတယ္။အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ ေနာက္တေန႔မနက္မွာ သူ႕ကိုသြားမႀကိဳနိုင္ေအာင္ အိပ္ယာ ထေနာက္က်သြားတာပါပဲဗ်ာ။
ဒါနဲ႔အိပ္ယာကနိုးေတာ့ အသဲအသန္ေရခ်ိဳး၊မနက္စာစားၿပီး သင္တန္းကိုေျပးေတာ့ သင္တန္းကစေနၿပီ ဒါနဲ႔ ပထမအခ်ိန္ၿပီးေအာင္ ဦးခ်စ္ဆိုင္မွာ ထိုင္ေစာင့္ေနရတယ္။ခဏေနေတာ့ အတန္းဆင္းလာတယ္ ေအာင္ေက်ာ္ နဲ႕ ေနလင္း တို႕နွစ္ေယာက္ အရင္ထြက္လာေတာ့
“ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ ငါအိပ္ယာထေနာက္က်သြားလို႕ကြာ”
ေအာင္ေက်ာ္က
“ငါထင္သားပဲ၊ဒါနဲ႔ ယုတစ္ေယာက္ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ ကြ”
“ဘာျဖစ္ေနလို႕လဲ”
“ဟိုဘဲ ႀကီးနဲ႔ စကားေတြ ေျပာဆိုေနတာေတြ႕လို႔ပါကြာ။”
“ေၾသာ္ သူတို႕ကေတြ႕ေနၾကၿပီလား”
“ဟင္၊ မင္းစကားကဘာလဲကြ”
“မင္းတို႕ ျပသနာ တက္ထားျပန္ၿပီမဟုတ္လား”
“ေအးကြာ”
တေန႕ ကၽြန္ေတာ္ မေတြ႕ေအာင္ ႀကိဳးစားေရွာင္ေန ရင္းနဲ႔မွ သူနဲ႔တည့္တည့္ တိုးသည့္အျဖစ္နဲ႕ ႀကံဳရျပန္ေတာ့ သူေမးတဲ့ေမးခြန္းေတြ အတြကကၽြန္္ေတာ့ မွာျပင္ဆင္ခ်ိန္မရေတာ့
“ဟဲ့၊ဟန္ေလး နင္ငါ့ကို ဘာလို႕ေရွာင္ေနတာလဲ။ မနက္မနက္ ဘာလို႕ လာမႀကိဳေတာ့တာလဲ။ငါ့မွာေတာ့ နင္လာမလားလာမလားနဲ႕ ေမွ်ာ္ ေမွ်ာ္ေနရတာ”
“နင့္ကို နင့္ဘဲ လာမႀကိဳဘူးလား“
“ဘယ္ကနင့္ဘဲလဲ၊နင္ေနာ္ ငါ့ကို လာဆြေန ငါအခုစိတ္တိုေနတယ္၊ လူေတြက မေကာင္းဘူး၊နင္ လဲတူတူပဲ ”
“ငါ့မွာ ဟိုတေန႕က ေသြးအားနည္းလို႕ အတန္းထဲမွာ မထနုိငျဖစ္ေနတာကို ကို၀င္းနိုင္ကမွ လာတြဲေဖာ္ရေသးတယ္။နင္ဆို ငါ့ကိုေတြ႔တာနဲ႕ ထျပန္သြားတာ ၊ငါေတြ႕လိုက္သားပဲ”
“ဒါ..ဒါဆို နင္ အဲဒီေန႕ က ကို၀င္းနိုင္ကို အေျဖမေပးဘူးလား”
“ဟာ...ဟန္ေလး နင္ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲဟာ၊ ငါက သူ႕ကို ဘာလို႕ အေျဖေပးရမွာလဲ၊”
“နင္ပဲငါ့ကို ဟိုတေန႕ကေျပာၿပီးေတာ့၊ နင္ ကို၀င္းနိုင္ကို အေျဖေပးေတာ့မွာဆို”
“ေၾသာ္ နင္က အဲဒီစကားေၾကာင့္ ငါ့ကို ေစာင့္ေရွာက္စရာမလိုေတာ့ဘူးလို႕ေတြးေနတာေပါ့ေလ”
“အဲဒါ နင့္ကို အျမင္ကပ္လို႕ေျပာခဲ့တာ၊ ”
“နင္ကယံုတာပဲလား၊”
“ေၾသာ္ ယုရယ္ ငါကနင့္စကားဆို ဘယ္တုန္းက သံသယ ရွိခဲ့ဖူးလို႕လဲ။”
“ငါဒီေန႕လာတာက နင္နဲ႔ငါ နဲ႔ၾကားမွာ ရွင္းစရာ ရွိလို႕”
“ဘာရွင္းစရာရွိလို႕လဲ ဟ၊ ငါနင့္ဆီကယူထားတဲ့စာအုပ္ေတြလည္း အကုန္ျပန္ေပးၿပီးသားေလဟာ”
“ေအး အဲဒီစာအုပ္ကိစၥပဲ၊ဒါေပမယ့္ သင္တန္းကစာအုပ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။နင္ ေစာ ဆီကေန ယူသြားတဲ့ စာအုပ္ေလအဲဒါျပန္ေပး။ နင္နဲ႕မဆိုင္ဘူးေနာ္ အဲဒီထဲမွာေရးထားတာေတြက စိတ္ကူးယဥ္ေရးထားတာေတြ”
“ဘာ....ဘာစာအုပ္လဲ ဟ၊ နင္ကလဲ လာစားေနျပန္ၿပီဟာ”
“ျပန္ေပးပါ ဟန္ေလးရယ္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္”
“မဟုတ္ဘူး ယု၊ ငါ့ဆီမွာ တကယ္မရွိဘူး၊ နင့္ကို ဘယ္သူေျပာလိုက္တာလဲ၊ ငါ့ဆီမွာလို႕ေလ”
“ေစာ ေျပာလိုက္တာ။ လာ ေစာဆီသြားမယ္။ သူကငါယူသြားတယ္လို႕ေျပာတယ္မဟုတ္လား”
“ရၿပီ၊ရၿပီ နင့္ဆီမွာ တကယ္မရွိရင္လဲ ၿပီးတာပဲ ငါပဲ ေစာ ဆီသြားလိုက္ေတာ့မယ္”
ေျပာေျပာဆိုဆို ထြက္သြားေသာ သူ႕ကို ၾကည္႕ၿပီး နားမလည္မႈမ်ားစြာႏွင့္ ရပ္ၾကည့္ေနရင္း သူ႕ေနာက္သို႕ တိတ္တိတ္ေလးလိုက္သြားခ်င္ စိတ္ေပါက္လာသည္ နွင္႔ လိုက္သြားမိေတာ့
(ဆက္ရန္)
ဒါနဲ႔အိပ္ယာကနိုးေတာ့ အသဲအသန္ေရခ်ိဳး၊မနက္စာစားၿပီး သင္တန္းကိုေျပးေတာ့ သင္တန္းကစေနၿပီ ဒါနဲ႔ ပထမအခ်ိန္ၿပီးေအာင္ ဦးခ်စ္ဆိုင္မွာ ထိုင္ေစာင့္ေနရတယ္။ခဏေနေတာ့ အတန္းဆင္းလာတယ္ ေအာင္ေက်ာ္ နဲ႕ ေနလင္း တို႕နွစ္ေယာက္ အရင္ထြက္လာေတာ့
“ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ ငါအိပ္ယာထေနာက္က်သြားလို႕ကြာ”
ေအာင္ေက်ာ္က
“ငါထင္သားပဲ၊ဒါနဲ႔ ယုတစ္ေယာက္ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ ကြ”
“ဘာျဖစ္ေနလို႕လဲ”
“ဟိုဘဲ ႀကီးနဲ႔ စကားေတြ ေျပာဆိုေနတာေတြ႕လို႔ပါကြာ။”
“ေၾသာ္ သူတို႕ကေတြ႕ေနၾကၿပီလား”
“ဟင္၊ မင္းစကားကဘာလဲကြ”
“မင္းတို႕ ျပသနာ တက္ထားျပန္ၿပီမဟုတ္လား”
“ေအးကြာ”
ဆိုၿပီးကၽြန္ေတာ္လဲ မေန႕က ျပသနာအေၾကာင္းေျပာျပလိုက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္္းက ၀ိုင္း၍ ေထာပနာျပဳ ၾကသည္။
ထိုသို႕ေျပာေနရင္းမွာပဲ ေတြ႔ရတဲ့ျမင္ကြင္း တခုက ကၽြန္ေတာ့အသည္းအိမ္ကို ကိုင္လႈပ္လိုက္သကဲ့သို႕ တဆတ္ဆတ္ နာက်င္ေစခဲ့သည္။
ကၽြန္ေတာ့ ေရွ႕အေရာက္မွာ မွ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ ၍ ထြက္လာၾကေသာ သူတို႕ အတြဲလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ကိုေတြ႕လိုက္ရခ်ိန္ တြင္ ကၽြန္ေတာ့ အဖို႕ ရင္နွင္႕ရင္း၍ခ်စ္ရေသာ အခ်စ္ေတြ အားလံုး ဆံုးရႈံးလိုက္ရၿပီမွန္းေသခ်ာသြားခဲ့ရသည္။ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္ခံနိုင ္ရည္ မရွိေတာ့မွန္းသိတာနွင့္ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္၍ ထြက္လာခဲ့သည္။
ထိုသို႕ေျပာေနရင္းမွာပဲ ေတြ႔ရတဲ့ျမင္ကြင္း တခုက ကၽြန္ေတာ့အသည္းအိမ္ကို ကိုင္လႈပ္လိုက္သကဲ့သို႕ တဆတ္ဆတ္ နာက်င္ေစခဲ့သည္။
ကၽြန္ေတာ့ ေရွ႕အေရာက္မွာ မွ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ ၍ ထြက္လာၾကေသာ သူတို႕ အတြဲလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ကိုေတြ႕လိုက္ရခ်ိန္ တြင္ ကၽြန္ေတာ့ အဖို႕ ရင္နွင္႕ရင္း၍ခ်စ္ရေသာ အခ်စ္ေတြ အားလံုး ဆံုးရႈံးလိုက္ရၿပီမွန္းေသခ်ာသြားခဲ့ရသည္။ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္ခံနိုင ္ရည္ မရွိေတာ့မွန္းသိတာနွင့္ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္၍ ထြက္လာခဲ့သည္။
တေန႕ ကၽြန္ေတာ္ မေတြ႕ေအာင္ ႀကိဳးစားေရွာင္ေန ရင္းနဲ႔မွ သူနဲ႔တည့္တည့္ တိုးသည့္အျဖစ္နဲ႕ ႀကံဳရျပန္ေတာ့ သူေမးတဲ့ေမးခြန္းေတြ အတြကကၽြန္္ေတာ့ မွာျပင္ဆင္ခ်ိန္မရေတာ့
“ဟဲ့၊ဟန္ေလး နင္ငါ့ကို ဘာလို႕ေရွာင္ေနတာလဲ။ မနက္မနက္ ဘာလို႕ လာမႀကိဳေတာ့တာလဲ။ငါ့မွာေတာ့ နင္လာမလားလာမလားနဲ႕ ေမွ်ာ္ ေမွ်ာ္ေနရတာ”
“နင့္ကို နင့္ဘဲ လာမႀကိဳဘူးလား“
“ဘယ္ကနင့္ဘဲလဲ၊နင္ေနာ္ ငါ့ကို လာဆြေန ငါအခုစိတ္တိုေနတယ္၊ လူေတြက မေကာင္းဘူး၊နင္ လဲတူတူပဲ ”
“ငါ့မွာ ဟိုတေန႕က ေသြးအားနည္းလို႕ အတန္းထဲမွာ မထနုိငျဖစ္ေနတာကို ကို၀င္းနိုင္ကမွ လာတြဲေဖာ္ရေသးတယ္။နင္ဆို ငါ့ကိုေတြ႔တာနဲ႕ ထျပန္သြားတာ ၊ငါေတြ႕လိုက္သားပဲ”
“ဒါ..ဒါဆို နင္ အဲဒီေန႕ က ကို၀င္းနိုင္ကို အေျဖမေပးဘူးလား”
“ဟာ...ဟန္ေလး နင္ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲဟာ၊ ငါက သူ႕ကို ဘာလို႕ အေျဖေပးရမွာလဲ၊”
“နင္ပဲငါ့ကို ဟိုတေန႕ကေျပာၿပီးေတာ့၊ နင္ ကို၀င္းနိုင္ကို အေျဖေပးေတာ့မွာဆို”
“ေၾသာ္ နင္က အဲဒီစကားေၾကာင့္ ငါ့ကို ေစာင့္ေရွာက္စရာမလိုေတာ့ဘူးလို႕ေတြးေနတာေပါ့ေလ”
“အဲဒါ နင့္ကို အျမင္ကပ္လို႕ေျပာခဲ့တာ၊ ”
“နင္ကယံုတာပဲလား၊”
“ေၾသာ္ ယုရယ္ ငါကနင့္စကားဆို ဘယ္တုန္းက သံသယ ရွိခဲ့ဖူးလို႕လဲ။”
“ငါဒီေန႕လာတာက နင္နဲ႔ငါ နဲ႔ၾကားမွာ ရွင္းစရာ ရွိလို႕”
“ဘာရွင္းစရာရွိလို႕လဲ ဟ၊ ငါနင့္ဆီကယူထားတဲ့စာအုပ္ေတြလည္း အကုန္ျပန္ေပးၿပီးသားေလဟာ”
“ေအး အဲဒီစာအုပ္ကိစၥပဲ၊ဒါေပမယ့္ သင္တန္းကစာအုပ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။နင္ ေစာ ဆီကေန ယူသြားတဲ့ စာအုပ္ေလအဲဒါျပန္ေပး။ နင္နဲ႕မဆိုင္ဘူးေနာ္ အဲဒီထဲမွာေရးထားတာေတြက စိတ္ကူးယဥ္ေရးထားတာေတြ”
“ဘာ....ဘာစာအုပ္လဲ ဟ၊ နင္ကလဲ လာစားေနျပန္ၿပီဟာ”
“ျပန္ေပးပါ ဟန္ေလးရယ္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္”
“မဟုတ္ဘူး ယု၊ ငါ့ဆီမွာ တကယ္မရွိဘူး၊ နင့္ကို ဘယ္သူေျပာလိုက္တာလဲ၊ ငါ့ဆီမွာလို႕ေလ”
“ေစာ ေျပာလိုက္တာ။ လာ ေစာဆီသြားမယ္။ သူကငါယူသြားတယ္လို႕ေျပာတယ္မဟုတ္လား”
“ရၿပီ၊ရၿပီ နင့္ဆီမွာ တကယ္မရွိရင္လဲ ၿပီးတာပဲ ငါပဲ ေစာ ဆီသြားလိုက္ေတာ့မယ္”
ေျပာေျပာဆိုဆို ထြက္သြားေသာ သူ႕ကို ၾကည္႕ၿပီး နားမလည္မႈမ်ားစြာႏွင့္ ရပ္ၾကည့္ေနရင္း သူ႕ေနာက္သို႕ တိတ္တိတ္ေလးလိုက္သြားခ်င္ စိတ္ေပါက္လာသည္ နွင္႔ လိုက္သြားမိေတာ့
(ဆက္ရန္)
Comments
Post a Comment
ဤသို႕ခံစားရပါသည္